Już dzisiaj o godzinie 18.00 na profilu Muzeum Sztuki na Facebooku odbędzie się wernisaż wystawy „Teresa Tyszkiewicz: dzień po dniu”.

Choć Teresa Tyszkiewicz jawi się w polskiej sztuce końca XX wieku jako osobowość wyrazista i szczególna, to jej dorobek nie doczekał się jak dotąd kompleksowego opracowania. Wystawa „Teresa Tyszkiewicz: dzień po dniu” nie jest klasyczną monografią ani retrospektywą, rezygnuje bowiem z chronologii na rzecz stworzenia instalacji, w ramach której prace z różnych okresów tej ponad 40-letniej kariery artystycznej rezonują ze sobą, ujawniając – pomimo formalnej różnorodności – wewnętrzną strukturę dzieła artystki. Wystawa ukazuje także procesualność i „organiczność” metody Tyszkiewicz, związaną z jej zmaganiami z materią, ciałem i cielesnością.

Teresa Tyszkiewicz (1953–2020) – polska artystka, od 1982 roku mieszkająca i tworząca we Francji. Autorka performansów, obiektów, „prac szpilkowych”, tworzonych w opracowanej przez siebie technice, oraz wielkoformatowych kompozycji reliefowych. Związana była z nurtem filmu eksperymentalnego i przyczyniła się do włączenia tego medium w obszar sztuki. Pod koniec lat 70. uczestniczyła w ruchu artystów Foto-Art. Od 1978 współtworzyła ze Zdzisławem Sosnowskim filmy i prace fotograficzne. Od roku 1980 podjęła samodzielną drogę twórczą. Prace Tyszkiewicz, eksponowane na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych, znajdują się w kolekcjach muzealnych i prywatnych, m.in. w Centre Pompidou, Musée d’Art Moderne de Paris, Musée Bohin w Paryżu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

Wystawę stacjonarnie można oglądać od 29 maja od g. 11.00. Przypominamy, że w muzeum obowiązuje ograniczenie liczby osób zwiedzających do 10 na jednej kondygnacji ekspozycyjnej.

Miejsce: ms2, Ogrodowa 19, parter

Czas: wystawa czynna od 29 maja 2020 od godziny 11.00

Wernisaż: 29 maja 2020, g. 18.00. na profilu Muzeum Sztuki na Facebooku

Kuratorka: Zofia Machnicka

R.H. Quaytman jest jedną z najwybitniejszych współczesnych artystek amerykańskich. Quaytman ożywia medium malarstwa, dowodząc że nadal może być ono efektywnym narzędziem krytycznej analizy wizualnej rzeczywistości, mimo że natura zapełniających ją obrazów radykalnie się w dobie dzisiejszej zmieniła.
Twórczość Quaytman jest głęboko osadzona w historii sztuki i towarzyszącej sztuce teorii, odwołując się do filozoficznej refleksji na temat natury obrazu, przedstawiania, konstruowania wizualnego znaku i fenomenu widzenia. Pośród dotychczasowych prezentacji Quaytman, wystawa w Muzeum Sztuki zajmuje miejsce szczególne, jako swego rodzaju konceptualna retrospektywa. Łódź i Muzeum Sztuki to bowiem miejsca, które w biografii Quaytman wiążą się z samymi początkami tworzonej przez nią „książki”. Jej pierwsze rozdziały w istotnej mierze opierały się na materiale zgromadzonym przez artystkę podczas jej pierwszej podróży do Łodzi – miasta, z którego pochodziła część jej rodziny. To również w Łodzi Quaytman odkryła twórczość Katarzyny Kobro, radykalnej konstruktywistycznej rzeźbiarki, która od lat 20. do lat 50. tworzyła w tym mieście i której cały niemal dorobek znalazł się w Muzeum Sztuki. Kobro postrzegała swoje rzeźby jako „prototypy”, które miały służyć architektom, urbanistom i inżynierom społecznym do tworzenia rozwiązań racjonalizujących organizację przestrzeni dla ludzkich aktywności. Jedna z jej rzeźb, „Kompozycja przestrzenna nr 2”, stała się swego rodzaju „prototypem” również dla Quaytman i jej własnych eksperymentów z przestrzennością obrazu i malarstwa. Na „Rozdział 35” złożą się prace z 10 już zamkniętych przez artystkę rozdziałów połączone z 32 nowymi obrazami stworzonymi specjalnie z myślą o ekspozycji w Muzeum Sztuki. Wystawie towarzyszyć będzie publikacja, której kształt nada artystka.
Wystawa organizowana we współpracy z Fundacją Serralves - Muzeum Sztuki Współczesnej w Porto.
Wernisaż: 8 listopada 2019, godz. 18.00
Miejsce: ms1, Więckowskiego 36
Termin: 08.11.2019 - 23.02.2020
Kurator: Jarosław Suchan

Łódzki Dom Kultury wraz z Mt 5, 14 | Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego oraz  Narodowym Centrum Kultury i Włoskim Instytutem Kultury w Warszawie prezentują wystawę:

POLONIA SEMPER FIDELIS.
Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny. Włoska perspektywa

Otwarcie wystawy odbędzie się w środę 16 października 2019 roku o godz. 14.00 w Pasażu Kultury Województwa Łódzkiego przy Łódzkim Domu Kultury ul. Traugutta 18 w Łodzi (od strony ul. Sienkiewicza).
Na ekspozycji zaprezentowane zostaną unikatowe fotografie Carla Leidi (1930–1998) – włoskiego fotografa, pisarza i podróżnika,  który w czerwcu 1979 r. podążał śladami Jana Pawła II podczas jego pierwszej pielgrzymki do Polski. Zdjęciom towarzyszyć będą wspomnienia artysty oraz cytaty Jana Pawła II z homilii w Warszawie, Krakowie, Częstochowie i Auschwitz. „Każde zdjęcie Carla Leidiego to odkrywanie nadziei i wzruszenia, z jakim Polacy przeżywali nie tylko przyjazd Jana Pawła II do Ojczyzny, ale nade wszystko fakt, że są razem, że są narodem, który łączą wspólne wartości, że odtąd już nigdy nic nie będzie takie samo. Coś ważnego się stało. Coś pękło… Polacy odzyskali zdeptaną przez lata komunizmu godność i poczucie dumy narodowej. Dziś już wiemy, że w czerwcu 1979 roku, wraz z pierwszą pielgrzymką Jana Pawła II do Ojczyzny, rozpoczęła się polska droga do wolności…” – napisała we wstępie do wystawy Joanna Olendzka z Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego,  pomysłodawczyni i kurator wystawy. Fotografie Carla Leidiego – kilka tysięcy wydruków, przezroczy i negatywów – są obecnie przechowywane i archiwizowane w Centrum Badań i Dokumentacji Fotograficznej CRAF w Spilimbergo. Wśród nich znajduje się kolekcja „Polonia Semper Fidelis”, gdzie odnaleźć można obrazy z Warszawy, Częstochowy, Krakowa i z niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau z 1979 roku.  
Wystawę (w języku polskim, włoskim i angielskim) będzie można oglądać od 16 października do 17 listopada 2019 roku.

W najbliższy piątek (06.09.2019 r.) w Muzeum Sztuki w Łodzi zostanie otwarta wystawa „Carolina Caycedo i Zofia Rydet. Raport troski”. Jest to trzecia część cyklicznego projektu Prototypy, w ramach którego artyści pracują z kolekcją Muzeum Sztuki w Łodzi. Carolina Caycedo zaprezentuje swoje prace w kontekście zdjęć Zofii Rydet. Artystkę zainspirowała się cyklem „Zapis socjologiczny” (1978-1990), w którym fotografka dokumentuje tradycyjne sposoby życia, które znikają podczas modernizacji kraju. W obrazach tych Carolina widzi podobieństwo do rodzimej Kolumbii i miejsc, które poświęcane są w imię rozwoju.
Wystawę przygotowały Aleksandra Jach (Muzeum Sztuki w Łodzi) i Carolina Caycedo. Carolina od wielu lat zajmuje się w swojej twórczości tematami ekologicznymi oraz rolą kobiet w organizowaniu życia społecznego. „Raport troski” to celebracja kobiecego zaangażowania w różne sfery życia, a przede wszystkim w obronę przyrody. Stawką w tej walce są dobra wspólne: woda, powietrze, ziemia. Wezwaniem do działania są jednak konkretne problemy danej społeczności związane ze zdrowiem i bezpieczeństwem. To właśnie kobiety, podobnie jak inne podatne na zagrożenia grupy społeczne (migranci, uchodźcy, dzieci, osoby niepełnosprawne i starsze) są najczęściej dotknięte skutkami destrukcji środowiska. Jednocześnie, to właśnie one organizują się i demonstrują sprzeciw wobec eksploatacji ludzi i otoczenia. W wielu sytuacjach nie są one ofiarami, ale aktywnymi i sprawczymi organizatorkami.
Miejsce: ms1, Więckowskiego 36
Termin: 06.09.2019 - 12.01.2020
Kuratorki: Aleksandra Jach, Carolina Caycedo

Muzeum Sztuki w Łodzi planuje otwarcie ostatniej przed wakacjami wystawy czasowej pt. Marek Chlanda. Studium posłuszeństwa.
Punktem wyjścia wystawy jest jedna z najnowszych realizacji artysty, tytułowe „Studium posłuszeństwa” (2018). Praca powstała w Nowej Hucie, w momencie demontażu „Szkoły utopii”, projektu na poły wystawienniczego, na poły teatralnego, realizowanego w przestrzeniach opuszczonego skrzydła budynku dawnego Technikum Elektrycznego. „Studium…” powstało niejako na marginesie „Szkoły utopii”, w momencie wyprowadzki. Instalacja zaistniała w przestrzeni jednej z klas szkolnych, właściwie bez widzów.
Wystawa Marka Chlandy, artysty, którego twórczość na różne sposoby wiąże się z historią Muzeum Sztuki w Łodzi, krąży wokół wyznaczonych przez „Studium posłuszeństwa” wątków. Łączy elementy historyczne ze współczesnymi. Podąża za artystą i jego procesami badawczymi. Bada pozostawione przez niego mapy, szkicowniki, zapisy ruchu, ślady gestów. Otwiera się na sensualne i intuicyjne skojarzenia. Poszukuje śladów strategii choreograficznych w obrębie odmiennych rodzin prac. Odwołuje się do narzędzi montażu w miejsce myślenia o kompozycji przestrzeni i chronologii.
Otwarcie wystawy: 28 czerwca 2019, piątek, godz. 18.00
Miejsce: ms1, Więckowskiego 36
Termin: 28.06.2019 - 13.10.2019
Kuratorzy: Magdalena Kownacka, Gaweł Kownacki, Anna Saciuk-Gąsowska

W najbliższy piątek (31 maja) o godz. 13.00 Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi zaprasza na otwarcie wystawy pt. „Wzornik. Szycie opoczyńskie, łowickie, sieradzkie.  Tradycja/ Trwanie/ W 100 - lecie województwa łódzkiego.”

Wystawa  Wzornik. Szycie opoczyńskie, łowickie, sieradzkie, to podsumowanie i ostatnia część wieloetapowego projektu Nie tylko petanka… W kręgu haftów regionalnych, realizowanego we współpracy z Łódzkim Domem Kultury. Założeniem wystawy jest pokazanie rękodzieła ludowego, które będzie opowieścią o ludziach go wykonujących. Hafty to również opowieść o ubieraniu się, to historia rzemiosła, umiejętności, dostępu do dóbr materialnych, możliwości finansowych, znak identyfikacyjny regionu. Dawne znaki mają dzisiaj nowe konteksty. Chcielibyśmy by wystawa była odpowiedzią na pytania: czego poprzez umiejętności człowieka dowiadujemy się o życiu ludzi, stosunku do tradycji, zmian, otwartości na współczesność? Czy estetyka rzeczy które nosimy jest opowieścią o nas samych?
W celu poznania i uporządkowania wiedzy na temat haftów, na wystawie zostaną stworzone obrazy dotyczące trzech regionów a punktem wyjścia będzie zastosowanie ich, czyli czynnikiem porządkującym będzie strój i jego zdobienie z uwzględnieniem na osi czasu zmian jakie się dokonywały. Jego różnorodność ukazana zostanie z uwzględnieniem  funkcji, technik, kompozycji jaką hafty pełniły dawniej XIX/XX w. i współcześnie XX/XXI w. tworząc określone obszary przybliżające kulturę tych regionów, będących integralną częścią województwa łódzkiego.

Wstawa realizowana w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi, Plac Wolności 14, 91 - 415 Łódź
Współpraca: Łódzki Dom Kultury
Wystawa ze zbiorów Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi, Muzeum Okręgowego w Sieradzu, Muzeum Regionalnego w Opocznie, Muzeum w Łowiczu.

Nieustępliwy jako malarz, impulsywny jako człowiek, całkowicie zaangażowany jako pedagog – Konrad Krzyżanowski był jednym z barwniejszych twórców warszawskiego środowiska artystycznego początku XX wieku. Przez dwie dekady swojej działalności nigdy nie zabiegał o rozgłos, a jego sztuka znajdowała uznanie głównie w dość hermetycznym kręgu warszawskiej bohemy. Również współcześnie malarstwo Krzyżanowskiego pozostaje nie w pełni odkryte i docenione. Wystawa „Wokół Konrada Krzyżanowskiego. Asocjacje i ekspresje” przygotowywana w Muzeum Pałac Herbsta stanowi próbę jego eksplikacji i skonfrontowania z atmosferą początku minionego stulecia.

Krzyżanowski pojmował sztukę jako medium służące wyrażaniu osobistych wrażeń, nie zaś jako środek prowadzący do zdobycia uznania. Pozostając wierny bardzo wcześnie wypracowanemu stylowi, ewoluował w jego ramach, niezwykle subtelnie balansując na granicy późnego, młodopolskiego symbolizmu. Stopniowo wprowadzał do swojej twórczości echa dopiero przebłyskującego na gruncie polskim ekspresjonizmu. Składowymi jego sztuki od początku były nie tylko silny ładunek emocjonalny, ale również bardzo wyrazisty, natychmiast rozpoznawalny styl. Najczęściej tworzył  portrety o niezwykłej nastrojowości i dynamiczne pejzaże, a u podstaw obu podejmowanych zagadnień stawiał autentyczność wrażeń.

Cenił przyjaźnie z artystami związanymi z czasopismem „Chimera”, z którym współpracował. Bardzo ważna była dla niego też działalność pedagogiczna – prowadził prywatną pracownię malarską i współtworzył warszawską Szkołę Sztuk Pięknych, przyczyniając się tym samym do rozwoju nowoczesnego malarstwa polskiego.

Dzieła prezentowane na wystawie w MPH pochodzą ze zbiorów piętnastu polskich muzeów, m.in. Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu, Muzeum Śląskiego w Katowicach, oraz z kolekcji prywatnych.

Wernisaż: 10 maja, g. 18.00
Muzeum Pałac Herbsta, ul. Przędzalniana 72, Galeria Sztuki Dawnej
10 maja – 1 września 2019
kuratorka: Maria Milanowska

Historia Sali Neoplastycznej sięga 1946 roku. Muzeum Sztuki, dotąd mieszczące się w kilkunastu pokojach dawnego ratusza, pozyskało nową siedzibę – dziewiętnastowieczny pałac łódzkiego przemysłowca Maurycego Poznańskiego. Ówczesny dyrektor Muzeum, Marian Minich, zaprosił Władysława Strzemińskiego do współpracy przy aranżacji nowych sal ekspozycyjnych. Artyście powierzono zadanie zaprojektowania przestrzeni, w której miałaby znaleźć swoje miejsce kolekcja europejskiej awangardy, zgromadzona z jego inicjatywy w latach 30. XX wieku. Sala Neoplastyczna – bo tak ją nazwano – została otwarta dla publiczności wraz z całym Muzeum dwa lata później, od razu stając się wyjątkową muzealną atrakcją. Niestety nie na długo: w roku 1950 nawiązujące do neoplastycyzmu polichromie sali zamalowano, a eksponowane w niej dzieła, nieodpowiadające oficjalnej stylistyce socjalistycznego realizmu, złożono do magazynów.
Salę zrekonstruowano dopiero w 1960 roku (dokonał tego uczeń Strzemińskiego, Bolesław Utkin). Od tego momentu przez niemal pół wieku stanowiła ona centralny punkt stałej ekspozycji łódzkiego Muzeum, będąc jednocześnie jednym z nielicznych przykładów sali ekspozycyjnej zaprojektowanej w oparciu o założenia awangardy. Kontekst Sali Neoplastycznej uległ zmianie w 2008 roku, kiedy zbiory sztuki nowoczesnej i współczesnej przeniesiono do ms2, czyli dziewiętnastowiecznej tkalni przekształconej w przestrzenie wystawiennicze Muzeum Sztuki. Premiera projektu „Kompozycja otwarta” odbyła się w 2010 roku, a Sala stała się katalizatorem i punktem odniesienia dla działań współczesnych artystów.
W ramach kolejnej odsłony projektu w dialog z Salą, czy szerzej w dialog ze sztuką Strzemińskiego i Kobro, wchodzą prace Daniela Burena, Liama Gillicka, Moniki Sosnowskiej, RH Quaytman i Céline Condorelli. Rzeźby i instalacje pozostałych artystów eksponowane w ramach projektu, choć nie zostały zainspirowane Salą, rozwijają obecne w niej wątki związane z cielesnością i modernistycznymi ideologiami dotyczącymi kształtowania przestrzeni życiowej. Umieszczona we wnętrzu Sali praca Susan Hiller ukazuje, w jaki sposób wspólnotowe doświadczenie muzyczne może być podstawą „rytmów czasoprzestrzennych”, wpisujących ciało w nowe społeczne i polityczne rytuały. Inne aspekty obecności ciała ludzkiego w zideologizowanej przestrzeni ujawniają się i zostają rozwinięte w pracach Magdaleny Abakanowicz, Aliny Szapocznikow, Kitty Kraus, Oskara Dawickiego, Romana Stańczaka oraz Kojiego Kamojiego. Wszystkie tworzą katalog relacji zachodzących między topografią i ciałem oraz związanych z nimi doświadczeń obecności, braku, wypełnienia i przemieszczenia.
Wystawa zapowiada również retrospektywną prezentację RH Quaytman.

Nowa odsłona wystawy Sala Neoplastyczna. Kompozycja otwarta, to tylko część otwartości, jaka zamanifestuje się w kompleksie muzealnym przy ul. Więckowskiego. Ta rekompozycja Sali Neoplastycznej – największa z dotychczasowych – towarzyszyć będzie inauguracji nowych przestrzeni w siedzibie Muzeum Sztuki w Łodzi przy ul. Gdańskiej.
Wieczór otworzy o g. 18.00 oprowadzanie dyrektora J. Suchana po wystawie Sala Neoplastyczna. Kompozycja otwarta (galeria, II piętro). Następnie w systemie rotacyjnym aż do godziny 21.00 odbywać się będą:

• - oprowadzania Luizy Kujawiak po Magazynie Studyjnym,
• - prezentacja materiałów archiwalnych o Sali Neoplastycznej, na którą zaprasza Maciej Cholewiński – nowa czytelnia,
• - pokaz Moniki Cywińskiej z Działu Dokumentacji (z praktycznym udziałem dla chętnych) profesjonalnej digitalizacji obiektów i dokumentów muzealnych – nowa biblioteka,
• - zajęcia „Otwartej pracowni rysunku i malarstwa”, które prowadzi dział edukacji w nowej sali warsztatowej.

Szczegółowe informacje: https://msl.org.pl/wydarzeniams/

Data: 26 kwietnia, g. 18.00
Miejsce: ms¹, ul. Więckowskiego 36
Kuratorzy: Jarosław Suchan we współpracy z Danielem Muzyczukiem, Aleksandrą Jach i Marią Morzuch

W najbliższy piątek (12 kwietnia) w Muzeum Sztuki w Łodzi będzie miało miejsce otwarcie wystawy „Prototypy 02: Codex Subpartum”.
„W kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi znajdują się prace zawierające elementy notacji muzycznej a także instrukcje wykonawcze, są też prace nazwane partyturami oraz prace stworzone z myślą o muzycznej realizacji - większością z nich nie zajmujemy się na wystawie Codex Subpartum. To dlatego, że muzyka nie jest tylko dopełnieniem pracy wizualnej czy spełnieniem życzenia jej autora. Muzyka jest narzędziem interpretacyjnym, jest odkrywaniem ukrytych kodów, tekstów i kontekstów, jest też sposobem ukazywania tego, co pozostaje niemożliwe do zobaczenia. Wystawa nie jest więc translacją widzialnego na słyszalne i nie redukuje prac wizualnych do partytur graficznych. Jest próbą transmutacji niewidzialnych treści obrazów w "widzialne" - za pomocą dźwięku; bardziej niż odnajdywaniem partytur na powierzchni obrazów jest tworzeniem głosów wykonawczych, trajektorii muzycznych gestów poruszających się w głąb. W Codex Subpartum dźwięk służy nam więc do poszukiwania słów w pra-piśmie Wacława Szpakowskiego, wspomnień w grafikach Mony Vatamanu i Florina Tudora, algorytmów obliczeniowych w diagramach Suzanne Treister, eliksirów zniekształcających widzenie w pracach Boba Cobbinga.”
Michał Libera, Barbara Kinga Majewska, Konrad Smoleński oraz Zinc & Copper

Wystawa jest częścią projektu Prototypy testującego tytułowe pojęcie na materiale z kolekcji Muzeum Sztuki. W jego ramach zaproszeni artyści i artystki używają dzieł z zasobów muzealnych do prób modelowania współczesnej rzeczywistości.

Miejsce: ms2, ul. Ogrodowa 19
Wernisaż: 12 kwietnia 2019 r. g. 18:00
Czas: 12.04.2019 - 08.06.2019
Więcej informacji: Prototypy 02: Codex Subpartum

Skansen Łęczycka Zagroda Chłopska serdecznie zaprasza na wystawę czasową pn. Projekt/ Pasja/ Realizacja. Malarstwo Anny Kwiatkowskiej.
Otwarcie wystawy: 7 kwietnia, godz. 11.00
Miejsce: Skansen Łęczycka Zagroda Chłopska, Kwiatkówek 26 a, 99-100 Łęczyca
Termin: 7 kwietnia - 26 maja 2019 r.
Projekt/ Pasja/ Realizacja to cykl wystaw poświęcony ludziom, którzy poprzez swoje pasje dzielą się z nami wiedzą, talentem, stworzonymi przez siebie pracami. Przedstawiane osiągnięcia, dzieła rąk i umysłu to antropologiczna opowieść o nich samych, która pozwala nam wzajemnie się poznawać.