TPL_T4_BLANK_HOME
Wystawa o zaskakująco krótkim i wieloznacznym tytule „&” to zaproszenie do labiryntu, zbudowanego z déjà-vu i niespodziewanych odkryć opartych na zasadzie różnicy i powtórzenia. Wielu dwudziestowiecznych artystów świadomie przyznaje, że w swoich dziełach w dużej mierze powtarza dokonania poprzedników, za każdym razem starając się jednak w jakimś stopniu od nich abstrahować. W praktyce artystycznej można więc zaobserwować zjawisko dziedziczenia powtórzeń, jednocześnie opartego na wierze, że każde następne dzieło zawsze będzie ulepszoną wersją poprzedniego.
Na wystawie zaprezentowane będą między innymi rysunki Wacława Szpakowskiego, inżyniera, fotografa i rysownika, który przy pomocy linii prostych tworzył skomplikowane, meandryczne wzory. – Nie był z wykształcenia artystą i nie miał żadnych powiązań ze środowiskiem artystycznym. Mimo to, można o nim śmiało powiedzieć, że był jednym z prekursorów sztuki abstrakcyjnej. Fascynowały go prawidłowości, które znajdował w naturze, a które według niego miały wymiar matematyczny – mówią organizatorzy wystawy. Oprócz ponad stu rysunków Szpakowskiego wystawa zaprezentuje szeroki wybór minimalistycznych prac Cécile Dupaquier, diagramy Suzanne Treister, wideo Anety Grzeszykowskiej, modele Anny Orlikowskiej, osobliwe wizje Henryka Morela czy sitodruki François Morelleta. Całość to pewna gra z zasadą różnicy i powtórzenia, tworząca w dziesięciu pomieszczeniach przestrzeń przypominającą labirynt.
Kuratorem wystawy jest Thibaut de Ruyter – francuski architekt, mieszkający w Berlinie, krytyk sztuki i autor esejów jej poświęconych, kurator wielu międzynarodowych projektów na całym świecie.
ms1, ul. Więckowskiego 36
otwarcie wystawy 30 czerwca 2017 r., godz. 18.00, wstęp wolny
ekspozycja będzie czynna do 5 listopada 2017 r.
W najbliższą sobotę, 24 czerwca, Skansen Łęczycka Zagroda Chłopska zaprasza na obchody Nocy Świętojańskiej.
W programie:
- 11.00 – 12.00 i 14.00 – 15.00: konkurs „W poszukiwaniu kwiatu paproci”,
- 12.00, 14.00: ustawianie wiatraka „koźlaka” do wiatru,
- 14.30: konkurs łowienia ryb w stawie,
- 16.00 – 16.15: otwarcie wystawy „Jak dawniej ryby łowiono”, w ramach wernisażu odbędzie się poczęstunek regionalny przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Górze Św. Małgorzaty,
- 16.30 – 17.10: widowisko „Noc Świętojańska” w wykonaniu zespołu „Bałdrzychowianie”.
W godzinach otwarcia skansenu 10.00-18.00:
- plener plastyczny pt. „Wiatrak na Płocie”,
- plecenie świętojańskich wianków,
- warsztaty kowalskie.
Wystawa pt. „Jak dawniej ryby łowiono” prezentuje tematykę tradycyjnego rybołówstwa śródlądowego, które uprawiano na zbiornikach wodnych w postaci cieków i wód stojących. Taki rodzaj rybołówstwa rozwijał się na ziemiach polskich od bardzo dawna, o czym przekonują odkrycia archeologiczne i źródła historyczne, aż do połowy XX stulecia.
Celem ekspozycji jest przegląd podstawowych narzędzi służących do połowu ryb, których używali przeważnie rybacy niezawodowi w I połowie XX wieku na obszarze ziem polskich, ze szczególnym uwzględnieniem terenu Polski środkowej.
Prezentowane na wystawie zabytki pochodzą ze zbiorów Działu Gospodarstwa i Przemysłu Wiejskiego Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Zostały wykonane w okresie międzywojennym oraz w pierwszych dekadach po II wojnie światowej. Ekspozycję uzupełniają zdjęcia z zasobów Archiwum Etnograficznego tej placówki. Zostały one zrobione na początku lat 60. XX wieku na terenie Łęczyckiego przez Kazimierza Wecla.
06-06-17
Muzeum Sztuki w Łodzi zaprasza na otwarcie wystawy Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy, które odbędzie się 9 czerwca br. o godzinie 18.00 w ms2 przy ulicy Ogrodowej 19.
Ekspozycja, prezentowana w ramach obchodów Roku Awangardy, będzie pierwszą w historii zestawiającą projekty włoskiego futuryzmu z polską awangardą. Na tle retrospektywnych wystaw włoskiego futuryzmu oraz monograficznych przeglądów twórczości Prampoliniego, ekspozycja w Muzeum Sztuki jest pierwszą rozbudowaną prezentacją jego prac od 1992 roku. Jest też pierwszą tak obszerną wystawą monograficzną futurysty poza Włochami i to właśnie w Łodzi pojawią się prace Prampoliniego, które nigdy wcześniej nie były wystawiane.
Enrico Prampolini to jedna z najważniejszych osobowości artystycznych międzynarodowej awangardy. W jego twórczości odnaleźć można echa niemal wszystkich prądów nowej sztuki I połowy XX w.: od futuryzmu, który współtworzył wraz z ugrupowaniem Filippa Tommasa Marinettiego, przez dadaizm, konstruktywizm i surrealizm, aż po udział w kręgu paryskich abstrakcjonistów Cercle et Carré. Był malarzem, rzeźbiarzem, scenotechnikiem, choreografem, architektem, grafikiem, tworzył reklamy, plakaty, fotomontaże, wielkie murale, oprawy plastyczne do kilku filmów. Był organizatorem życia artystycznego w Paryżu, Pradze i Rzymie, a także kuratorem ostatniej międzynarodowej wystawy scenotechniki awangardowej na VI Triennale w Mediolanie (1936).
Wystawa w Muzeum Sztuki pokaże w chronologiczny sposób bardzo bogaty dorobek twórczości Prampoliniego we wszystkich tych dziedzinach. Zbiega się równocześnie z jubileuszem 100-lecia awangardy w Polsce, co stwarza znakomitą okazję do przyjrzenia się relacjom między włoskim futuryzmem a polskimi twórcami nowej sztuki. Owe relacje najbardziej żywe były w, najbliższym Prampoliniemu, obszarze teatru. To właśnie Prampolini postanowił odrzucić terminy „scenografia” i „dekoracja teatralna” na rzecz „scenotechniki” bliższej nie malarstwu, lecz architekturze i nowoczesnemu pojmowaniu przestrzeni sceny. Polscy artyści kręgu „Zwrotnicy”, Bloku i Praesensu w równym stopniu opowiedzieli się po stronie architektonicznych konstrukcji scenicznych, odrzucając tradycyjne dekoracje malarskie. Ich twórczość świadczyła o radykalnej zmianie, która dzięki awangardzie dokonała się w pojmowaniu i praktyce scenografii.
23-05-17
Już w najbliższy piątek tj. 26 maja 2017 r., o godz. 18.00 w Galerii ASP przy ul. Piotrkowskiej 68 odbędzie się wernisaż wystawy WARSZTAT PRACY. Wystawa jest rezultatem cyklu warsztatów zorganizowanych przez Muzeum Sztuki oraz Akademię Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi i będzie można ją oglądać do 14 czerwca 2017 r.
Muzeum Sztuki już po raz drugi podejmuje współpracę z Akademią Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego, tworząc dla studentek i studentów możliwość współpracy z artystami i kuratorkami w ramach projektu artystyczno-edukacyjnego. Cykl otwartych zajęć wprowadza zarówno w teoretyczne, jak i praktyczne aspekty działalności w polu sztuki współczesnej.
W tym roku projekt odbywał się pod hasłem „Warsztat pracy”, a program zajęć – opracowany przez artystę Roberta Kuśmirowskiego, kuratorkę Muzeum Joannę Sokołowską oraz kierownika Pracowni Multimediów Łukasza Ogórka – zapoznawał studentki i studentów z różnymi formami upubliczniania sztuki. W pierwszym bloku uczestniczki i uczestnicy zajęć konfrontowali się z praktycznymi i ideowymi aspektami przygotowywania wystaw, modelami instytucji artystycznych oraz współpracy z kuratorkami i kuratorami. Podstawą drugiej części były ćwiczenia mające na celu otwarcie hermetycznego procesu twórczego na inność w sobie i na zewnątrz. Studentki i studenci eksperymentowali ze sposobami artykulacji własnych pomysłów w formie książek artystycznych, w których wykreowali fikcyjne instytucje, wystawy i postawy twórcze – figury ukazujące spektrum założeń artystycznych i osobowości, często stojących na przekór ich oswojonym przekonaniom.
Wystawa prezentuje wykonane w ramach zajęć książki, funkcjonujące jako tytułowy „warsztat pracy”, rodzaj notatników pokazujących rozwój koncepcji artystycznej oraz same realizacje przygotowane w ramach projektu.
Więcej informacji na stronie Muzeum Sztuki w Łodzi.
Zapraszamy!
W przyszłym tygodniu w Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía w Madrycie zostanie otwarta współorganizowana z Muzeum Sztuki w Łodzi wystawa Katarzyna Kobro i Władysław Strzemiński. Prototypy awangardy. Pierwsza tak obszerna prezentacja prac obojga artystów, w jednym z najważniejszych muzeów sztuki nowoczesnej na świecie, ma za zadanie nie tylko spopularyzować osiągnięcia dwojga wybitnych awangardystów, ale też skłonić do ponownych rozważań nad utrwalonymi już pojęciami modernizmu. Na ekspozycji pokazane zostanie ponad 150 dzieł: rzeźby, kompozycje przestrzenne, rysunki, obrazy, czy projekty mebli autorstwa tytułowych artystów. Są to przykłady konsekwentnych realizacji założeń modernistycznej awangardy, zapowiadających idee, które w pełni wybrzmieć miały dopiero w twórczości następnych pokoleń: w minimalizmie, ruchu zero, sztuce reduktywistycznej. Na wystawie zaprezentowane zostaną prace z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Rosyjskiego Muzeum Państwowego w Petersburgu oraz polskich i zagranicznych zbiorów prywatnych. Towarzyszyć jej będzie wydanie obszernego katalogu.
Madrycka wystawa pokaże też, jak od początku lat 30. Strzemiński zaczął przenosić swoje zainteresowanie z konstrukcji obrazu na fenomen widzenia. Początkowo rozpatrywał je jako zjawisko foto-optyczne, później jako proces, w który zaangażowane jest również ludzkie ciało i zjawisko zanurzone w historię, ulegające zmianie wraz ze zmieniającymi się warunkami życia. Swoje przemyślenia na ten temat zawarł w opublikowanej już po jego śmierci „Teorii widzenia”. W twórczości malarskiej najmocniejszy wyraz teoria ta znalazła w cyklu malowanych w latach 1948-1949 obrazów solarystycznych, w których Strzemiński usiłował zwizualizować efekt widzenia powidokowego.
Katarzyna Kobro i Władysław Strzemiński, twórcy oryginalnych koncepcji artystycznych, radykalizujących i przekraczających twórczość modernistyczną, uważani są dziś za kluczowe postaci środkowoeuropejskiej awangardy. Dla obojga artystów istotnym doświadczeniem był kontakt z rosyjskim konstruktywizmem, co na wystawie poświadczą ich najwcześniejsze prace. Po przenosinach do Polski, zainteresowania Kobro i Strzemińskiego zaczęły się kierować ku awangardzie zachodnioeuropejskiej, głównie tej spod znaku neoplastycyzmu i Bauhausu. Zainicjowali pierwszą prezentację polskiego konstruktywizmu (Wilno, 1923), współtworzyli jedne z najistotniejszych grup polskiej awangardy („Blok” w latach 1923‐26, „Praesens” od 1926‐30, „a.r.” 1929‐36). Uczestniczyli też w życiu międzynarodowych środowisk artystycznych, utrzymując kontakt z takimi twórcami, jak Piet Mondrian, Theo van Doesburg, Georges Vantongerloo, Filippo Tommaso Marinetti, Hans Arp czy Kazimierz Malewicz. W tym dialogu z najważniejszymi zjawiskami w europejskiej sztuce kształtowała się twórczość oraz działalność teoretyczna Kobro i Strzemińskiego, prowadząc ich do opracowania w drugiej połowie lat 20. zupełnie nowych koncepcji zarówno w obszarze rzeźby, jak i malarstwa, a później także architektury i projektowania graficznego.
Opierali się na przekonaniu, że dzieło powinno być wewnętrznie spójne i konstruowane wedle praw właściwych dla swojej dziedziny. Uznawali też, że sztuka jest eksperymentem w zakresie czystej formy, niepozbawionej jednak społecznego znaczenia. I to właśnie imperatyw eksperymentatorstwa stanowił najbardziej trwały aspekt postawy twórczej artystów. Stąd też tytułowe prototypy.
Rozwijana przez Strzemińskiego teoria unizmu, odrzucająca wszystko, co zakłóca logikę „obrazu samego w sobie” oraz wypracowana przez Kobro teoria rzeźby będącej „kształtowaniem przestrzeni”, na przełomie lat 20. i 30. połączone zostały w jeden teoretyczny system. W jego duchu w 1947 roku zaprojektowana została przez malarza w Muzeum Sztuki w Łodzi Sala Neoplastyczna, która w Reina Sofia zostanie zrekonstruowana. Jej aranżacja przywołuje z jednej strony estetykę neoplastycyzmu, z drugiej – kompozycji przestrzennych rzeźbiarki z lat 20. Zgeometryzowane płaszczyzny kolorów, pokrywające ściany, sufit i podłogę wedle ściśle określonego matematycznego porządku, mają, zgodnie z intencjami artysty, służyć kierowaniu ruchem zwiedzającego, a także regulować rytm jego spojrzeń na eksponowane w Sali dzieła.
Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne serdecznie zaprasza do wzięcia udziału w otwarciu nowego sezonu w Łęczyckiej Zagrodzie Chłopskiej, które odbędzie się 2 kwietnia 2017 roku o godzinie 10:00.
W tym dniu planowane jest otwarcie wystawy pt. „Wiatrak na płocie”, która przedstawiać będzie prace plastyczne namalowane przez gości zwiedzających skansen w ubiegłych latach. Wiodącym tematem ekspozycji zostanie znajdujący się w skansenie dziewiętnastowieczny wiatrak kozłowy z Zawady widziany oczami autorów zaprezentowanych prac.
Skansen "Łęczycka Zagroda Chłopska"
Kwiatkówek 26 A
99-100 Łęczyca
W piątek, 24 marca, w gmachu Muzeum sztuki przy ul. Więckowskiego odbędzie się otwarcie wystawy Stephen Kaltenbach. Indeks możliwości. Stephen Kaltenbach to pionier i jeden z najbardziej płodnych artystów sztuki konceptualnej w Stanach Zjednoczonych, którego prace wchodziły w skład przełomowych dla tego nurtu wystaw. Ekspozycja w ms¹ będzie zarówno pierwszą obszerną prezentacją jego twórczości w Polsce, jak i próbą jej całościowego ujęcia. Wybór dzieł dokonany został zgodnie z logiką tzw. „protokołu zaprzeczeń”, w ramach której Kaltenbach kwestionuje stereotypowe przekonania dotyczące dzieła sztuki, kontekstu jego prezentacji czy postaci artysty.
Pierwszym wątkiem ekspozycji wynikającym z tych założeń jest dążenie do neutralizowania widzialnych kwalifikacji dzieła. Manifestuje się ono m.in. w pracach rzeźbiarskich zmierzających do zatarcia własnej odrębności wobec otaczających przedmiotów oraz w konstrukcjach z cyklu Alteracje pomieszczeń, w których zanikanie obiektu rzeźbiarskiego dokonuje się równolegle z modyfikacją przestrzeni architektonicznej. Inną grupę prac stanowią Kapsuły czasu. Na cykl ten składają się zamknięte pojemniki metalowe niewielkich rozmiarów, na których wyryte są wzmianki dotyczące ich zawartości lub instrukcje dla adresatów dotyczące czasu odpieczętowania. Początkowo przedmioty te przekazywane były przez artystę w darze poszczególnym osobom lub instytucjom i funkcjonować miały niezależnie od obiegu instytucjonalnego i komercyjnego dzieł. Wymienione prace, a także wiele innych włączonych do wystawy, będących przejawem postawy nieposłuszeństwa Kaltenbacha wobec zastanych norm poprawności artystycznej – składa się na tytułowy „indeks możliwości”, czyli nieustanne poszukiwanie w sztuce rozwiązań alternatywnych.
otwarcie ekspozycji 24 marca 2017 r., piątek, godz. 18.00, wstęp wolny
ms¹, ul. Więckowskiego 36
wystawa będzie czynna do 4 czerwca 2017 r.
kurator wystawy: Paweł Polit
koordynatorka: Martyna Dec
Więcej wydarzeń oraz propozycji miejsc do odwiedzenia w Łódzkiem znajdziecie na naszej stronie http://promujelodzkie.pl
Już w piątek (10 czerwca) Muzeum Pałac Herbsta zaprasza na otwarcie wystawy Od Matejki do Wojtkiewicza. U zarania nowoczesności oraz koncert kwartetu smyczkowego The Time Quartet w letnim ogrodzie dawnej siedziby łódzkiego fabrykanta.
Historia polskiego malarstwa w XIX wieku jest niezmiennie intrygująca. To wówczas zajęło ono poczesne miejsce w kulturze polskiej. Stało się tak między innymi dlatego, że zaczęto postrzegać je jako sztukę szybko reagującą na współczesne wydarzenia, w tym czasie zmienił się też proces kształcenia, a pozycja społeczna malarzy wzrosła. Wystawa „Od Matejki do Wojtkiewicza. U zarania nowoczesności” pozwala przyjrzeć się poszukiwaniom nowoczesnego stylu, będąc jednocześnie okazją do odmiennego spojrzenia na zgromadzoną w Muzeum Pałac Herbsta kolekcję polskiego malarstwa.
Jan Matejko (1838–1893), bodajże najbardziej rozpoznawalny polski malarz, był postacią szczególnie ważną dla krakowskiego środowiska artystycznego. Jego przywołujące znaczące wydarzenia historyczne obrazy były niezwykle cenione już przez współczesnych artysty. Stworzony przez Matejkę obraz historii ugruntowywał narodową tożsamość Polaków. W 1873 r. malarz został powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. Funkcję tę pełnił przez dwadzieścia lat, inicjując nowe kierunki rozwoju uczelni.
Wśród prezentowanych na wystawie dzieł pędzla Jana Matejki znajdą się między innymi: „Otrucie królowej Bony” (1859), „Jan III Sobieski składa ślub w Częstochowie” (1859), „Alchemik Sędziwój i król Zygmunt III” (1867). Ponadto będzie można obejrzeć szkice kompozycyjne do obrazów oraz studia kostiumowe. Niewątpliwą atrakcją ekspozycji będą pokazywane po raz pierwszy w Łodzi zbiory malarza. Zgromadzona przez niego jedyna w swoim rodzaju kolekcja odzwierciedla zamiłowanie Matejki do historii i zabytków. Na wystawie prezentowane są elementy strojów, biżuteria czy wyroby rzemiosła artystycznego.
Druga część wystawy obejmie między innymi prace takich artystów, jak: Maurycy Gottlieb, Stanisław Wyspiański, Włodzimierz Tetmajer, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Józef Mehoffer, Jacek Malczewski, Witold Wojtkiewicz.
