W piątek, 26 lutego, w Muzeum Sztuki zostanie otwarta retrospektywna wystawa Jána Mančuški Najważniejsze zawsze jest niewidoczne.
Prezentowana wystawa to pierwszy w Polsce kompleksowy przegląd twórczości jednego z najciekawszych czeskich artystów, podsumowanie jego poszukiwań twórczych, inspirowanych doświadczeniami konceptualizmu, a także pracą i pobytem w wielu miejscach na całym świecie. Zwiedzający będą mieli okazję zobaczyć rysunki, studia i materiały artysty, a także przyjrzeć się rekonstrukcji post-konceptualnego miejsca pracy Mančuški, które jest alternatywą dla tradycyjnej pracowni artystycznej.
Mančuška (1972–2011) urodził się w Bratysławie, studiował w Pradze i USA, mieszkał w Berlinie. Zadebiutował na artystycznej scenie Pragi w 1990 roku, wraz z innymi członkami kolektywu „Jeździec bez głowy” - Josefem Bolfem, Janem Šerýchem i Tomášem Vaněkiem. Jego działania były swobodnie powiązane z lokalną specyfiką czechosłowackiego konceptualizmu, który reprezentowali tacy artyści, jak Stano Filko czy Jiří Kovanda. Tak, jak wcześniej twórcy grupy Pondělí (Poniedziałek), Mančuška utrzymywał, że jego artystyczna tożsamość wywodzi się z konstrukcji społeczno-kulturowej, która stoi w opozycji do leżącej u podstaw sztuki czeskiej tradycji surrealistycznej i romantycznej. Świadomie łączył także cechy sztuki powstałej przed i po upadku muru berlińskiego. 
Z czasem, w jego twórczości widoczne stały się dwa nurty. Z jednej strony, rozwijał sztukę postkonceptualną, w której interesował się językiem w procesie narracji dzieł literackich, sztuki wideo, performance i filmu. Z drugiej, fascynowały go same historie, często o wymiarze egzystencjalnym. Mančuška, oprócz artystycznej praktyki, zajmował się działaniami na polu teorii sztuki. Zgodnie ze swoimi poglądami, realizując wystawy, instalacje i performance w różnych krajach świata, artysta starał się uchwycić charakter konkretnego miejsca i zgromadzone w  nim doświadczenia historyczne.