TPL_T4_BLANK_HOME
Cezary Bodzianowski jest artystą znanym z komentowania rzeczywistości za pomocą dyskretnych interwencji dokonywanych w przestrzeni miejskiej. W najnowszym projekcie nawiązuje do własnej akcji, "Prognozy" z 2012 roku, w ramach której na budynku Muzeum Sztuki powiesił banner z hasłem "Jaka sztuka dziś, taka Polska jutro". Po łódzkiej prezentacji, banner ten zawisł w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie a zapisane na nim hasło stało się tytułem i inspiracją do zorganizowanej tam wystawy dotyczącej stanu polskiej sztuki.
1 września 2017 roku Bodzianowski umieści na elewacji budynku ms1 transparent o nowej treści, tworząc autokomentarz do tamtej manifestacji sformułowany z dzisiejszej perspektywy.
ms1, ul. Więckowskiego 36
01.09.2017 godz. 13:00 - 31.09.2017
30-11--1
Cezary Bodzianowski jest artystą znanym z komentowania rzeczywistości za pomocą dyskretnych interwencji dokonywanych w przestrzeni miejskiej. W najnowszym projekcie nawiązuje do własnej akcji, „Prognozy” z 2012 roku, w ramach której na budynku Muzeum Sztuki powiesił banner z hasłem „Jaka sztuka dziś, taka Polska jutro”. Po łódzkiej prezentacji, banner ten zawisł w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie a zapisane na nim hasło stało się tytułem i inspiracją do zorganizowanej tam wystawy dotyczącej stanu polskiej sztuki.
1 września 2017 roku Bodzianowski umieści na elewacji budynku ms1 transparent o nowej treści, tworząc autokomentarz do tamtej manifestacji sformułowany z dzisiejszej perspektywy.
ms1, ul. Więckowskiego 36
01.09.2017 godz. 13:00 - 31.09.2017
Muzeum Pałac Herbsta (oddział Muzeum Sztuki w Łodzi) jest partnerem w projekcie Czytanie obrazów realizowanym przez Fundację Kultury bez Barier. Czytanie obrazów to projekt umożliwiający wszystkim, ale w szczególności osobom z niepełnosprawnością sensoryczną, poznawanie kolekcji polskich muzeów i galerii. Na projekt składa się portal internetowy oraz aplikacja na urządzenia mobilne. Za ich pośrednictwem udostępniane i popularyzowane są zdigitalizowane obiekty muzealne. Digitalizacja prowadzona jest w sposób zapewniający komfort i samodzielność korzystania z portalu i aplikacji. Do prezentowanych obiektów przewidziane są różnorodne udogodnienia: audiodeskrypcja, informacja o możliwości dotykania/tyflografikach do obiektu, tłumaczenie na język migowy, napisy dla niesłyszących, tekst łatwy w czytaniu, przedprzewodniki dla osób z autyzmem. Na stronie można wysłuchać zatem m.in. audiodeskrypcji wybranych wnętrz Muzeum Pałac Herbsta oraz dzieł z naszej kolekcji, obejrzeć film z tłumaczeniem na język migowy, znaleźć praktyczne informacje dotyczące wizyty w muzeum, dowiedzieć się o planowanych warsztatach i wydarzeniach. Do tej pory w projekt zaangażowanych jest siedem instytucji wystawienniczych.
Projekt Czytanie obrazów jest realizowany dzięki dofinansowaniu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Wystawa o zaskakująco krótkim i wieloznacznym tytule „&” to zaproszenie do labiryntu, zbudowanego z déjà-vu i niespodziewanych odkryć opartych na zasadzie różnicy i powtórzenia. Wielu dwudziestowiecznych artystów świadomie przyznaje, że w swoich dziełach w dużej mierze powtarza dokonania poprzedników, za każdym razem starając się jednak w jakimś stopniu od nich abstrahować. W praktyce artystycznej można więc zaobserwować zjawisko dziedziczenia powtórzeń, jednocześnie opartego na wierze, że każde następne dzieło zawsze będzie ulepszoną wersją poprzedniego.
Na wystawie zaprezentowane będą między innymi rysunki Wacława Szpakowskiego, inżyniera, fotografa i rysownika, który przy pomocy linii prostych tworzył skomplikowane, meandryczne wzory. – Nie był z wykształcenia artystą i nie miał żadnych powiązań ze środowiskiem artystycznym. Mimo to, można o nim śmiało powiedzieć, że był jednym z prekursorów sztuki abstrakcyjnej. Fascynowały go prawidłowości, które znajdował w naturze, a które według niego miały wymiar matematyczny – mówią organizatorzy wystawy. Oprócz ponad stu rysunków Szpakowskiego wystawa zaprezentuje szeroki wybór minimalistycznych prac Cécile Dupaquier, diagramy Suzanne Treister, wideo Anety Grzeszykowskiej, modele Anny Orlikowskiej, osobliwe wizje Henryka Morela czy sitodruki François Morelleta. Całość to pewna gra z zasadą różnicy i powtórzenia, tworząca w dziesięciu pomieszczeniach przestrzeń przypominającą labirynt.
Kuratorem wystawy jest Thibaut de Ruyter – francuski architekt, mieszkający w Berlinie, krytyk sztuki i autor esejów jej poświęconych, kurator wielu międzynarodowych projektów na całym świecie.
ms1, ul. Więckowskiego 36
otwarcie wystawy 30 czerwca 2017 r., godz. 18.00, wstęp wolny
ekspozycja będzie czynna do 5 listopada 2017 r.
06-06-17
Muzeum Sztuki w Łodzi zaprasza na otwarcie wystawy Enrico Prampolini. Futuryzm, scenotechnika i teatr polskiej awangardy, które odbędzie się 9 czerwca br. o godzinie 18.00 w ms2 przy ulicy Ogrodowej 19.
Ekspozycja, prezentowana w ramach obchodów Roku Awangardy, będzie pierwszą w historii zestawiającą projekty włoskiego futuryzmu z polską awangardą. Na tle retrospektywnych wystaw włoskiego futuryzmu oraz monograficznych przeglądów twórczości Prampoliniego, ekspozycja w Muzeum Sztuki jest pierwszą rozbudowaną prezentacją jego prac od 1992 roku. Jest też pierwszą tak obszerną wystawą monograficzną futurysty poza Włochami i to właśnie w Łodzi pojawią się prace Prampoliniego, które nigdy wcześniej nie były wystawiane.
Enrico Prampolini to jedna z najważniejszych osobowości artystycznych międzynarodowej awangardy. W jego twórczości odnaleźć można echa niemal wszystkich prądów nowej sztuki I połowy XX w.: od futuryzmu, który współtworzył wraz z ugrupowaniem Filippa Tommasa Marinettiego, przez dadaizm, konstruktywizm i surrealizm, aż po udział w kręgu paryskich abstrakcjonistów Cercle et Carré. Był malarzem, rzeźbiarzem, scenotechnikiem, choreografem, architektem, grafikiem, tworzył reklamy, plakaty, fotomontaże, wielkie murale, oprawy plastyczne do kilku filmów. Był organizatorem życia artystycznego w Paryżu, Pradze i Rzymie, a także kuratorem ostatniej międzynarodowej wystawy scenotechniki awangardowej na VI Triennale w Mediolanie (1936).
Wystawa w Muzeum Sztuki pokaże w chronologiczny sposób bardzo bogaty dorobek twórczości Prampoliniego we wszystkich tych dziedzinach. Zbiega się równocześnie z jubileuszem 100-lecia awangardy w Polsce, co stwarza znakomitą okazję do przyjrzenia się relacjom między włoskim futuryzmem a polskimi twórcami nowej sztuki. Owe relacje najbardziej żywe były w, najbliższym Prampoliniemu, obszarze teatru. To właśnie Prampolini postanowił odrzucić terminy „scenografia” i „dekoracja teatralna” na rzecz „scenotechniki” bliższej nie malarstwu, lecz architekturze i nowoczesnemu pojmowaniu przestrzeni sceny. Polscy artyści kręgu „Zwrotnicy”, Bloku i Praesensu w równym stopniu opowiedzieli się po stronie architektonicznych konstrukcji scenicznych, odrzucając tradycyjne dekoracje malarskie. Ich twórczość świadczyła o radykalnej zmianie, która dzięki awangardzie dokonała się w pojmowaniu i praktyce scenografii.
23-05-17
Już w najbliższy piątek tj. 26 maja 2017 r., o godz. 18.00 w Galerii ASP przy ul. Piotrkowskiej 68 odbędzie się wernisaż wystawy WARSZTAT PRACY. Wystawa jest rezultatem cyklu warsztatów zorganizowanych przez Muzeum Sztuki oraz Akademię Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi i będzie można ją oglądać do 14 czerwca 2017 r.
Muzeum Sztuki już po raz drugi podejmuje współpracę z Akademią Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego, tworząc dla studentek i studentów możliwość współpracy z artystami i kuratorkami w ramach projektu artystyczno-edukacyjnego. Cykl otwartych zajęć wprowadza zarówno w teoretyczne, jak i praktyczne aspekty działalności w polu sztuki współczesnej.
W tym roku projekt odbywał się pod hasłem „Warsztat pracy”, a program zajęć – opracowany przez artystę Roberta Kuśmirowskiego, kuratorkę Muzeum Joannę Sokołowską oraz kierownika Pracowni Multimediów Łukasza Ogórka – zapoznawał studentki i studentów z różnymi formami upubliczniania sztuki. W pierwszym bloku uczestniczki i uczestnicy zajęć konfrontowali się z praktycznymi i ideowymi aspektami przygotowywania wystaw, modelami instytucji artystycznych oraz współpracy z kuratorkami i kuratorami. Podstawą drugiej części były ćwiczenia mające na celu otwarcie hermetycznego procesu twórczego na inność w sobie i na zewnątrz. Studentki i studenci eksperymentowali ze sposobami artykulacji własnych pomysłów w formie książek artystycznych, w których wykreowali fikcyjne instytucje, wystawy i postawy twórcze – figury ukazujące spektrum założeń artystycznych i osobowości, często stojących na przekór ich oswojonym przekonaniom.
Wystawa prezentuje wykonane w ramach zajęć książki, funkcjonujące jako tytułowy „warsztat pracy”, rodzaj notatników pokazujących rozwój koncepcji artystycznej oraz same realizacje przygotowane w ramach projektu.
Więcej informacji na stronie Muzeum Sztuki w Łodzi.
Zapraszamy!
17 maja 2017 roku po raz szósty przyznano statuetki Culture.pl Superbrands. W tym roku nagrodę dla instytucji najskuteczniej wspierającej obecność kultury polskiej za granicą otrzymało Muzeum Sztuki w Łodzi.
Organizatorami konkursu są Culture.pl i Superbrands Polska, polski oddział organizacji, która od 20 lat wyróżnia najlepsze marki w 80 państwach świata. W tym roku kapituła, w skład której weszli szefowie redakcji kultury najważniejszych polskich dzienników i tygodników opinii, doceniła Muzeum Sztuki w Łodzi m.in. za „bardzo ciekawy program wystawienniczy i stworzenie miejsca, w którym publiczność może zaznajamiać się z najbardziej aktualnymi koncepcjami artystycznymi sztuki współczesnej”, a także za „pomysł i organizację wydarzeń związanych z obchodami stulecia ruchu awangardowego w Polsce oraz ambitną, szeroką i skuteczną promocję na świecie dzieł Władysława Strzemińskiego i Katarzyny Kobro”.
Łódzkie muzeum znalazło się jednocześnie w znamienitym gronie tegorocznych laureatów. Nagrodę Honorową Superbrands odebrał bowiem jeden z najwybitniejszych kompozytorów na świecie Krzysztof Penderecki. Statuetka dla twórców trafiła natomiast do reżysera filmowego i teatralnego, scenarzysty, producenta filmowego, pisarza i malarza Lecha Majewskiego.
Culture.pl Superbrands przyznawana jest od 2012 roku. Dotychczas otrzymali ją: Krzysztof Warlikowski i Grzegorz Jarzyna (2012), Tomasz Stańko (2013), Agnieszka Holland (2014), Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN (2015) oraz Mariusz Treliński i Boris Kudlička (2016).
16-05-17
W przyszłym tygodniu w Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía w Madrycie zostanie otwarta współorganizowana z Muzeum Sztuki w Łodzi wystawa Katarzyna Kobro i Władysław Strzemiński. Prototypy awangardy. Pierwsza tak obszerna prezentacja prac obojga artystów, w jednym z najważniejszych muzeów sztuki nowoczesnej na świecie, ma za zadanie nie tylko spopularyzować osiągnięcia dwojga wybitnych awangardystów, ale też skłonić do ponownych rozważań nad utrwalonymi już pojęciami modernizmu. Na ekspozycji pokazane zostanie ponad 150 dzieł: rzeźby, kompozycje przestrzenne, rysunki, obrazy, czy projekty mebli autorstwa tytułowych artystów. Są to przykłady konsekwentnych realizacji założeń modernistycznej awangardy, zapowiadających idee, które w pełni wybrzmieć miały dopiero w twórczości następnych pokoleń: w minimalizmie, ruchu zero, sztuce reduktywistycznej. Na wystawie zaprezentowane zostaną prace z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Rosyjskiego Muzeum Państwowego w Petersburgu oraz polskich i zagranicznych zbiorów prywatnych. Towarzyszyć jej będzie wydanie obszernego katalogu.
Madrycka wystawa pokaże też, jak od początku lat 30. Strzemiński zaczął przenosić swoje zainteresowanie z konstrukcji obrazu na fenomen widzenia. Początkowo rozpatrywał je jako zjawisko foto-optyczne, później jako proces, w który zaangażowane jest również ludzkie ciało i zjawisko zanurzone w historię, ulegające zmianie wraz ze zmieniającymi się warunkami życia. Swoje przemyślenia na ten temat zawarł w opublikowanej już po jego śmierci „Teorii widzenia”. W twórczości malarskiej najmocniejszy wyraz teoria ta znalazła w cyklu malowanych w latach 1948-1949 obrazów solarystycznych, w których Strzemiński usiłował zwizualizować efekt widzenia powidokowego.
Katarzyna Kobro i Władysław Strzemiński, twórcy oryginalnych koncepcji artystycznych, radykalizujących i przekraczających twórczość modernistyczną, uważani są dziś za kluczowe postaci środkowoeuropejskiej awangardy. Dla obojga artystów istotnym doświadczeniem był kontakt z rosyjskim konstruktywizmem, co na wystawie poświadczą ich najwcześniejsze prace. Po przenosinach do Polski, zainteresowania Kobro i Strzemińskiego zaczęły się kierować ku awangardzie zachodnioeuropejskiej, głównie tej spod znaku neoplastycyzmu i Bauhausu. Zainicjowali pierwszą prezentację polskiego konstruktywizmu (Wilno, 1923), współtworzyli jedne z najistotniejszych grup polskiej awangardy („Blok” w latach 1923‐26, „Praesens” od 1926‐30, „a.r.” 1929‐36). Uczestniczyli też w życiu międzynarodowych środowisk artystycznych, utrzymując kontakt z takimi twórcami, jak Piet Mondrian, Theo van Doesburg, Georges Vantongerloo, Filippo Tommaso Marinetti, Hans Arp czy Kazimierz Malewicz. W tym dialogu z najważniejszymi zjawiskami w europejskiej sztuce kształtowała się twórczość oraz działalność teoretyczna Kobro i Strzemińskiego, prowadząc ich do opracowania w drugiej połowie lat 20. zupełnie nowych koncepcji zarówno w obszarze rzeźby, jak i malarstwa, a później także architektury i projektowania graficznego.
Opierali się na przekonaniu, że dzieło powinno być wewnętrznie spójne i konstruowane wedle praw właściwych dla swojej dziedziny. Uznawali też, że sztuka jest eksperymentem w zakresie czystej formy, niepozbawionej jednak społecznego znaczenia. I to właśnie imperatyw eksperymentatorstwa stanowił najbardziej trwały aspekt postawy twórczej artystów. Stąd też tytułowe prototypy.
Rozwijana przez Strzemińskiego teoria unizmu, odrzucająca wszystko, co zakłóca logikę „obrazu samego w sobie” oraz wypracowana przez Kobro teoria rzeźby będącej „kształtowaniem przestrzeni”, na przełomie lat 20. i 30. połączone zostały w jeden teoretyczny system. W jego duchu w 1947 roku zaprojektowana została przez malarza w Muzeum Sztuki w Łodzi Sala Neoplastyczna, która w Reina Sofia zostanie zrekonstruowana. Jej aranżacja przywołuje z jednej strony estetykę neoplastycyzmu, z drugiej – kompozycji przestrzennych rzeźbiarki z lat 20. Zgeometryzowane płaszczyzny kolorów, pokrywające ściany, sufit i podłogę wedle ściśle określonego matematycznego porządku, mają, zgodnie z intencjami artysty, służyć kierowaniu ruchem zwiedzającego, a także regulować rytm jego spojrzeń na eksponowane w Sali dzieła.
