Województwo łódzkie – Europa w pigułce
Województwo łódzkie leży w samym centrum Polski, a Łódź, jego stolica, zaledwie 130 km od Warszawy. Łódzkie obfituje w zabytki, znakomite miejsca do odpoczynku, bogate tradycje folklorystyczne i ma swoje ogromne walory kulturalne. Przede wszystkim Łódź to fascynujące miasto, które pod koniec XIX w. przechodziło swój burzliwy rozwój, a w niepowtarzalną całość splatały się w nim cztery kultury: polska, niemiecka, żydowska, rosyjska. Kształtowanie się Łodzi opisał Władysław Reymont, laureat literackiej nagrody Nobla, w opowieści „Ziemia obiecana”.Dziś w Łodzi odbywa się największa ilość rozmaitych imprez. Tą, która przyciąga najszerszą publiczność jest od kilku lat Light Move Festival. Festiwal Światła i towarzyszące mu instalacje, pokazy i mappingi w magiczny sposób zmieniają centrum Łodzi w czasie jednego weekendu. Spotkania Baletowe, Festiwal Łódź 4 Kultur, Festiwal Designu, Festiwal Filmowy Cinergia są przykładami imprez, które bardzo mocno związane są z miastem i jego kulturą. Równie znane są filmowe tradycje Łodzi, w której Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i Filmową kończyło wielu słynnych aktorów i reżyserów, m.in. Andrzej Wajda czy Jerzy Skolimowski.
Ale nie tylko Łódź jest ośrodkiem kultury. W wielu miastach województwa można uczestniczyć w znakomitych spektaklach i imprezach. Filharmonia Łódzka co roku organizuje koncerty „Kolory Polski”. Muzycy odwiedzają nawet niewielkie miejscowości, by grać Chopina, Bacha, Mozarta czy Beethovena. Te występy przyciągają wielu turystów i koneserów z kraju i zagranicy. Polska zawsze leżała na styku dwóch kultur europejskich: zachodniej i wschodniej. Przenikały się nawzajem, tworząc zadziwiającą mozaikę. Ze względu na położenie geograficzne województwa jest ona szczególnie interesująca. Żeby zrozumieć Europę i jej wielokulturowość, trzeba odwiedzić właśnie Łódź, a także Sieradz, Łęczycę, Łowicz, Piotrków Trybunalski, Spałę, Sulejów, Skierniewice, Kutno, Rawę Mazowiecką i inne historyczne miejscowości. Można powiedzieć, że Łódzkie to Europa w pigułce.
Jest mnóstwo obiektów techniki, pałaców, fabryk, zamków, obiektów romańskich, obiektów sakralnych itd., którymi możemy się pochwalić. Poniżej przedstawiamy wybrane z nich.

OBIEKTY TECHNIKI - Parowozownia w Skierniewicach
Zbudowana w 1845 r. wraz z linią Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, z obrotnicą z 1861 r., rozbudowana w 1879 r. do 24 stanowisk. Stacjonowały tu parowozy towarowe Ty1 oraz lokomotywy Pd5 wykorzystywane do lokalnego ruchu osobowego. W 1994 r. wpisana do rejestru zabytków, od 2002 r. – własność Polskiego Stowarzyszenia Miłośników Kolei, które gromadzi tu i remontuje zabytkowy tabor i udostępnia go zwiedzającym.

WILLE, PAŁACE, DWORY - Zespół pałacowo-parkowy w Nieborowie
Wzniesiony za sprawą prymasa Michała Radziejowskiego, wg projektu Tylmana z Gameren, jest jedną z najbardziej znanych polskich rezydencji magnackich. W latach 1774-1945 była własnością Radziwiłłów. Na kompleks składają się: pałac, wozownia, manufaktura, oficyna, oranżeria oraz 2 parki: francuski – geometryczny i angielski. Utworzone tu muzeum prezentuje wnętrza epoki baroku, w tym stylowe meble, tkaniny, obrazy i rzeźby oraz rzemiosło artystyczne. W radziwiłłowskiej bibliotece zachowało się 10 tys. woluminów m.in. „Kronika Polski” Macieja Miechowity z 1521 r. czy „Statuty” Jana Łaskiego z 1506 r. Założona w 1881 r. nieborowska manufaktura majoliki (oddzielna wystawa) produkowała ozdobne piece kaflowe oraz charakterystyczną ceramikę określaną mianem „majoliki nieborowskiej”. Nieborów to poza Łowiczem najczęściej odwiedzane miejsce Ziemi Łowickiej.

FABRYKI - „Księży Młyn” w Łodzi
Największy na terenie Łodzi kompleks urbanistyczny stanowiący zespół zabudowań poprzemysłowych i rezydencjonalnych. Nazwa Księży Młyn pochodzi od wzniesionego na rzece Jasień po 1428 r. młyna należącego do łódzkiego plebana. Kilkadziesiąt lat po nacjonalizacji majątków należących do Kościoła, w 1822 r. własność rządową Księży Młyn obejmującą około 40 ha zamieszkiwało 28 osób w trzech budynkach. Lokalni przedstawiciele władz Królestwa Polskiego wydzierżawili Księży Młyn przybyłemu z Saksonii Krystianowi Fryderykowi Wendischowi, który w 1827 r. założył u zbiegu ulic Przędzalnianej i św. Emilii (obecnie Tymienieckiego) przędzalnię lnu i bawełny funkcjonującą do 1942 r. Zakład ponownie uruchomił w 1850 r. pochodzący z Nadrenii Karol Moes. Oblicze Księżego Młyna na zawsze zmieniło pojawienie się w 1853 r. Karola Wilhelma Scheiblera.

ZAMKI, GRODZISKA - Zamek królewski i łęczyckie muzeum
Warownia wzniesiona po 1345 r. z gotyckiej cegły na kamiennych fundamentach, włączona w system fortyfikacji miejskich i oddzielona od miasta fosą zasilaną wodami Bzury, kilkakrotnie przebudowywana, popadła w ruinę po „potopie szwedzkim”. W latach 1964-75 z inicjatywy Jadwigi Grodzkiej przeprowadzono jej gruntowną odbudowę wg projektu prof. H. Jaworowskiego. Najbardziej charakterystycznym elementem warowni, wzniesionej na planie prostokąta o wymiarach 61x46 metrów, jest ośmiokątna wieża. Z kolei „Dom Nowy” mieszczący niegdyś kancelarię, salę posiedzeń sądu, a także zbrojownię i spichlerz, jest dziś siedzibą Muzeum poświęconego historii miasta oraz rodzimemu folklorowi, w tym legendarnej postaci diabła Boruty. Ze szczytu wieży podziwiać można panoramę Łęczycy, a przy dobrej pogodzie – sylwetkę archikolegiaty w Tumie.

OBIEKTY ROMAŃSKIE - Archikolegiata romańska pw. Najświętszej Marii Panny i św. Aleksego
Tutejsza, monumentalna archikolegiata romańska pw. Najświętszej Marii Panny i św. Aleksego wzniesiona z granitowej kostki w połowie XII w., należy do najcenniejszych obiektów sakralnych w Polsce. Zachowało się tu kilka wczesnośredniowiecznych detali, w tym najstarsze w Polsce malowidła ścienne, rzeźba Chrystusa na Majestacie (ok. 1160 r.), płyta nagrobna rycerza (XII/XIII w.) oraz bogato rzeźbiony XII-wieczny portal – jeden z najciekawszych w Polsce.

OBIEKTY SAKRALNE - Dom urodzenia św. Maksymiliana Kolbe w Zduńskiej Woli
Zgromadzono tu eksponaty związane z życiem i męczeńską śmiercią świętego, obrazy, fotografie i widokówki, maszyny i narzędzia tkackie. Na poddaszu urządzono stylizowany „pokój narodzin” z meblami z końca XIX w., kołyską i ołtarzykiem.