Zduńska Wola świętowała rocznicę urodzin patrona miasta, męczennika, który zginął śmiercią głodową w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz. Urząd Marszałkowski był partnerem obchodów. Samorząd Województwa Łódzkiego reprezentował podczas uroczystości marszałek Grzegorz Schreiber.

Jubileusz rozpoczął się mszą świętą w bazylice pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zduńskiej Woli. Nabożeństwu przewodniczył ojciec Ryszard Żuber, franciszkanin konwentualny, prezes Narodowy Rycerstwa Niepokalanej w Polsce. Po mszy marszałek Grzegorz Schreiber wraz z przedstawicielami Urzędu Marszałkowskiego oraz inni zaproszeni goście złożyli kwiaty przy pomniku św. Maksymiliana, tuż obok świątyni.

Po południu w Zduńskowolskim Centrum Integracji Ratusz wystawiony został spektakl zatytułowany „Mój syn, Maksymilian”. Wśród gości, oprócz marszałka Grzegorza Schreibera, byli między innymi przedstawiciele duchowieństwa, z biskupem Wiesławem Meringiem na czele, oraz Katolickiego Stowarzyszenia Civitas Christiana.

Autorem sztuki, którą wyreżyserował aktor Marcin Kwaśny, jest Kazimierz Braun, pisarz, reżyser, profesor nauk humanistycznych. Spektakl oparty jest na autentycznej korespondencji między św. Maksymilianem a jego matką. Toczy się w dwóch planach czasowych: współczesnym, gdy matka św. Maksymiliana odwiedza celę syna w Niepokalanowie, oraz historycznym, gdy poznajemy historię pobytu i śmierci bohatera w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz.

Świętego Maksymiliana grał Łukasz Lewandowski, w rolę Marianny Kolbe wcieliła się Halina Łabonarska. W spektaklu występują także Dariusz Kowalski i Ksawery Szlenkier.

Organizatorem obchodów 130. rocznicy urodzin i chrztu św. Maksymiliana Kolbego był zduńskowolski odział Katolickiego Stowarzyszenia Civitas Christiana. Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego był partnerem wydarzenia.

Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli. W wieku 16 lat wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie i otrzymał imię Maksymilian. Następnie pojechał na studia teologiczne do Rzymu, gdzie uzyskał doktoraty z filozofii i teologii. W 1917 roku założył tam stowarzyszenie Rycerstwa Niepokalanej. Rok później przyjął święcenia kapłańskie.

Po powrocie do Polski w 1919 roku założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie oraz zaczął wydawać pismo „Rycerz Niepokalanej". W 1930 roku wyjechał na misje do Chin, a potem do Japonii, gdzie w Nagasaki utworzył drugi Niepokalanów. Do Polski wrócił w 1936 roku. W 1941 roku został ojciec Maksymilian został aresztowany przez Gestapo. Był więziony na Pawiaku w Warszawie. 28 maja trafił do niemieckiego obozu zagłady Auschwitz.

29 lipca 1941 roku, po ucieczce jednego z więźniów, komendant obozu, lagerführer Karl Fritsch skazał dziesięć osób na śmierć głodową. Ojca Kolbego nie było w tej grupie, ale dobrowolnie ofiarował swoje życie za Franciszka Gajowniczka. Zmarł 14 sierpnia 1941 roku, dobity zastrzykiem fenolu. Franciszek Gajowniczek przeżył wojnę.

Ojciec Maksymilian Maria Kolbe został beatyfikowany w 1971 roku przez papieża Pawła VI. 10 października 1982 papież Jan Paweł II kanonizował go.